من و کرم های خاکی و تنهایی!!ـ

تازه دارم می فهمم که یک آدم تنها چه جوری می تونه بشه تن ها
که آدم تو تنهاییش به این حس برسه که با تمام روح هستی یکی
شده... که چقدر داراست ... ـ

آدم ها وقتی دور و برشون شلوغه احساس می کنن همه کس و همه
چیز رو دارن و وقتی تنها می شن احساس بی کسی بهشون غالب
...می شه
تا به حال درک من هم از تنهایی همین بود
نمی دونم چی میشه که تعبیر یه واژه بعد از این همه سال می تونه
اینقدر متفاوت باشه
و یه حس قدیمی تا چه اندازه می تونه متفاوت تجربه شه

.

.

.

.

.

.
داره بارون میاد.... میدونین که عاشقشم... داشتم به یکی از دوستام
می گفتم وقتی بارون میاد حسام ( حسام جان با تو نیستم منظورم
حس هایم است ) قروقاطی می شه و دیوانه میشم!!! ( منظورم دیوانه
( تره : دی
دوستم گفت یادشه تو کتاب علوم دبستان نوشته بوده یکی از راه های
بیرون کشیدن کرم از زیر خاک ، آب ریختن روشه ( خدامی دونه
دوسنم مال کدوم نسله ! ما که از این چیزا نداشتیم!! ) ـ
برای همینه که وقتی باون میاد، کرم ها سرازخاک میارن بیرون :دی
!!! وقتی بارون میاد دل بعضیا مثل من پر میشه از حزن
شاید دلیلش اینه که کرم های دلمون می زنن بیرون. خوب وقتی کرم
ها دارن میان بیرون طبیعیه که درد داره... آخه زخم های آدم هم سر
باز می کنن!! تازه..... بعضیا که پوست دلشون سخت و شکنندست
!!موقع بیرون اومدن کرم ها پوست دلشون ترک می خوره و میشکنه
...برای همینه که بعضیا با اومدن بارون اشک می بارن