تجدید خ....ـ

اولین گردهمایی سران ارشد پاسگاه گل یاس بعد از نیم سال و البته بدون حضور عضو کوچکتر بالاخره به پایان رسید... پیش از آغاز گردهمایی همه بزرگی هایمان را از تن بیرون اوردیم و گذاشتیم پشت در تا کمی روحمان هوای تازه بخورد. و من دقیقاً نمی دانم که چرا هروقت ما به هم می رسیم فقط یاد آن روزهای شیرین است که مرتب رد و بدل می شود و تکرار صد بارشان هم سیرمان نمی کند. کودکی همه چیزش لذت بخش است. حتی زمانی که به یاد آن روزها دوباره با هم دعوا می کردیم ، بد و بیراه می گفتیم وهمدیگر

را سرکار می گذاشتیم!!!ـ

اما وقتی می خواهی از کودکی هایت دور شوی انگار یک بغض بزرگ راه گلویت را می بندد و هرچقدر سعی می کنی بزرگتر و غیر واقعی تر باشی بدتر می شود!!! توصیه می کنم اگر می خواهید از خاطرات کودکیتان دور شوید، زمان آن را شب انتخاب نکنید وحتی المقدور با قطار از آن دور نشوید چون حرکت آرام و متناوب قطار و دیده نشدن مناظر بیرون شما را بیشتر به تونل خاطرات می کشد و فریم های گاز زدن سیب را آنچنان روشن به پیش چشمانتان می آورد که فقط دلتان می خواهد آهنگ را گوش کنید.ـ

گاهی فکر می کنم دوستیها و خاطرات کودکی مان آنقدر پاک است که برای نگهداشتنش می شود قید خیلی چیزها را زد... ارزش آن را دارد که برای زنده نگهداشتنش از این سر دنیا به آن سر دنیا بروی یا ... که مبادا روزی وقتی دیگر همه لذت های دنیا را تجربه کردی و از دویدن بی امان خسته شدی یک جای خالی ، یک خلأ پر نشدنی در قلب و روحت باشد که هرگز نتوانی با تمام افتخارات جوانی ات ، حتی با تمام اندوخته های زندگی ات آن را پر کنی... ـ