ناگفتنی ها

Thursday, December 23, 2010

بدرود دوست من


امشب دلم گرفته است
به اندازه تمام ستارگان
که این شب ها پشت ابرها و کوه ها کمین کرده اند

امشب دلم خاطرات پسرکی چوپان را ورق می زند
که آوای نی لبکش هر روز و همیشه در دشت جاریست
گرچه خود جایی میان ماه و مه گم گشته است ... میان عطر گیاه و خیسی شبنم
«و فاصله تجربه ای بیهوده است»

بدرود دوست من